ثبّات (رجیستر) و حافظه? پنهان
با توجه به سرعت بسیار بالای پردازنده حتی در صورت استفاده از «گذرگاه» Bus عریض وسریع همچنان مدت زمانی طول خواهد کشید تا دادهها از حافظه رَم برای پردازنده ارسال گردند. حافظه پنهان یا «کَش» Cache با این هدف طراحی شدهاست که دادههای مورد نیاز پردازنده را که احتمال استفاده از آنان بیشتر است، در دسترس تر قرار دهد .
عملیات فوق از طریق بکارگیری مقدار اندکی از حافظه پنهان که اولیه Primary و یا «سطح 1» Level 1 نامیده میشود صورت میپذیرد. ظرفیت حافظههای فوق بسیار اندک بوده و از دو کیلو بایت تا 512 کیلو بایت را، شامل میگردد. نوع دوم حافظه پنهان که ثانویه Secodray و یا «سطح 2» level 2 نامیده میشود بر روی یک کارت حافظه و در مجاورت پردازنده قرار میگیرد. این نوع حافظه پنهان دارای یک ارتباط مستقیم با پردازندهاست. یک مدار کنترل کننده اختصاصی بر روی برد اصلی که « کنترل کننده L2 » نامیده میشود مسئولیت عملیات مربوطه را برعهده خواهد گرفت . با توجه به نوع پردازنده، اندازه حافظه فوق متغیر بوده و دارای دامنهای بین 256Kb تا چند مگابایت است. برخی از پردازندههای با کارائی بالا اخیراً این نوع حافظه پنهان را بعنوان جزئی جداناپذیر در کنار خود دارند. ( بخشی از تراشه پردازنده ) در این نوع پردازندهها با توجه به اینکه Cache بخشی از پردازنده محسوب میگردد، اندازه آن متغیر بوده و بعنوان یکی از مهمترین شاخصها در کارائی پردازنده مطرح است.
نوع دیگری از رَم با نام حافظه دسترسی تصادفی ایستا (SRAM) نیز وجود داشته که در آغاز برای حافظه پنهان استفاده میگردید. این نوع حافظهها از چندین ترانزیستور ( معمولاً چهار تا شش ) برای هر یک از سلولهای حافظه خود استفاده مینمایند. حافظههای فوق دارای مجموعهای از فلیپ فلاپها با دو وضعیت خواهند بود. بنابراین حافظههای فوق قادر به بازخوانی اطلاعات بصورت پیوسته نظیر حافظههای حافظه دسترسی تصادفی پویا (DRAM) نخواهند بود. هر یک از سلولهای حافظه مادامیکه منبع تامین انرژی آنها فعال (On) باشد دادههای خود را ذخیره نگاه خواهند داشت. در این حالت ضرورتی به بازخوانی اطلاعات بصورت پریودیک نخواهد بود پ. سرعت حافظههای فوق بسیار بالا است پ، ولی بدلیل قیمت بالا، در حال حاضر بعنوان جایگزینی استاندارد برای حافظههای رَم مطرح نمیباشند.